Zbigniew Siemaszko, ur. 4 lutego 1942 r. w Wilnie, które opuścił wraz z rodzicami w 1945 r. Siemaszkowie trafili na Górny Śląsk i zamieszkali w Gliwicach. Od 1956 r. należał do Związku Harcerstwa Polskiego – drużyny „Czarnej Trzynastki” przy Szkole Podstawowej nr 9 im. Jana III Sobieskiego w Gliwicach. W harcerstwie doszedł do stopnia instruktora, prowadził drużynę i organizował obozy harcerskie. W latach 1959–1960 zatrudniony jako mechanik w PKS w Gliwicach. Od 1961 r. pracował w Biurze Projektów Przemysłu Węglowego. Po odbyciu w latach 1962–1964 dwuletniej służby wojskowej we Wrocławiu, którą zakończył w stopniu kaprala wojsk pancernych, zatrudnił się jako jako laborant w Instytucie Metalurgii Żelaza w Gliwicach, gdzie pracował do 1992 r. We wrześniu 1980 r. wstąpił do NSZZ „Solidarność”. W marcu 1981 r. związał się z Delegaturą Zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”. Podejmował się różnorodnych działań związanych m.in. z plakatowaniem i kolportażem prasy. W latach 1981–1992 był członkiem Konfederacji Polski Niepodległej. W KPN szczególnie angażował się w akcje rozlepiania plakatów, malowania napisów antykomunistycznych oraz w dystrybucję nielegalnych wydawnictw bezdebitowych. W 1981 r. ukończył Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących w Gliwicach. Dwukrotnie internowany (od 10 stycznia do 23 lipca 1982 r. oraz od 5 listopada do 10 grudnia 1982 r.) przebywał w ośrodku odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu, gdzie w czasie pobytu wykonywał patriotyczne i religijne emblematy, znaczki, zdobienia koszul oraz szkice sytuacyjne ośrodka. Po wyjściu z pierwszego internowania szykanowany i inwigilowany za wywieszenie biało-czerwonej flagi z kirem na balkonie swojego mieszkania 13 sierpnia 1982 r. W latach 1982–1988 rozpracowywany przez gliwicką Służbę Bezpieczeństwa (p. V-2 RUSW w Gliwicach) w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpoznania kryptonim „Balon” oraz w ramach Sprawy Operacyjnego Sprawdzenia „Piłsudczyk”. W latach 1983–1992 członek Solidarności Walczącej. Od 1983 r. aktywnie uczestniczył w działalności konspiracyjnej, m.in. udostępniając swoje mieszkanie na spotkania kierownictwa nielegalnej struktury Solidarności Walczącej. Dzięki zdolnościom artystycznym sporządzał karty okolicznościowe upamiętniające ważne rocznice w historii Polski. Był twórcą licznych ołtarzy patriotycznych prezentowanych w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach. Zajmował się kolportażem prasy podziemnej i wydawnictw niezależnych. Rozlepiał ulotki, brał udział w malowaniu antysystemowych napisów i organizacji protestów. Był współpracownikiem o. Jana Siemińskiego i działał w gliwickim Duszpasterstwie Ludzi Pracy. Przygotowywał wystawy historyczne, patriotyczne, dekoracje Grobu Pańskiego. W latach 1993-1994 należał do Ruchu Odbudowy Polski. Jest członkiem Stowarzyszenia Represjonowanych w Stanie Wojennym oraz członkiem nadzwyczajny Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Od 2001 r. na emeryturze. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 sierpnia 2012 r. został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności. Jest artystą-amatorem i kolekcjonerem militariów. Mieszka w Gliwicach.
