Urodził się 12 kwietnia 1930 r. w Zamościu w rodzinie Stanisława i Marii z d. Labickiej. W czasie okupacji przebywał w Zaleszczykach. W 1945 r. przybył z matką do Gliwic. W II Liceum Ogólnokształcącym złożył egzamin maturalny, a następnie, w 1949 r., podjął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej, które ukończył w 1954 r., uzyskując tytuł magistra inżyniera elektryka. W latach 1958–1983 pracował w Instytucie Spawalnictwa, następnie w 1984 r. przeszedł na emeryturę. W 1968 r. przebywał na 8-miesięcznym stypendium ONZ w Wielkiej Brytanii i Norwegii, a rok później uzyskał stopień doktora na Politechnice Śląskiej. W maju 1980 r. kolportował na terenie Instytutu Spawalnictwa bezdebitowe wydawnictwo „Merkuriusz Krakowski i Światowy” – otrzymane od córki, ówczesnej studentki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
W okresie działalności NSZZ „Solidarność” był aktywnym działaczem zarówno na szczeblu zakładowym, jak i Zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”. W latach 1980–1981 pełnił następujące funkcje: Przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Instytucie Spawalnictwa, Przewodniczącego Zgromadzenia Górnośląskiej Komisji Porozumiewawczej Nauki NSZZ „Solidarność”, rzecznika prasowego Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność”. Delegat na I Walne Zebranie Delegatów NSZZ „Solidarność” Województwa Katowickiego. Internowany 13 grudnia 1981 r. Do 11 grudnia 1982 r. przebywał w ośrodku odosobnienia w Uhercach. Po zwolnieniu z internowania włączył się w ruch nielegalnej działalności opozycyjnej. W II Garniturze Gliwickiej Delegatury RKW NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego służył opozycjonistom swoim doświadczeniem oraz podpisywał swoim nazwiskiem oficjalnie petycje i protesty. W 1983 r. wraz z Magdaleną Knoll był inicjatorem akcji charytatywnej na rzecz pomocy dla internowanych, aresztowanych i ich rodzin. Systematycznie organizował w swoim mieszkaniu spotkania z czołowymi działaczami i doradcami konspiracyjnych struktur Solidarności, których zapraszał z całego kraju (m.in. Bronisława Geremka). Nawiązał w tym czasie znajomość z Janem Mazurkiewiczem, z którym współorganizował przyjazdy prelegentów wygłaszających odczyty w ramach tzw. duszpasterstwa pracujących w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach. W 1985 r. podpisał petycję do Rady Państwa PRL, tzw. list stu intelektualistów, w sprawie niedemokratycznej ordynacji wyborczej i uwolnienia więźniów politycznych. W lutym 1988 r. organizator i uczestnik Zgromadzenia Działaczy NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Łączy. W lutym 1989 r. uczestnik II Zgromadzenia Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Ustroniu-Polanie. W okresie 1988–1989 niejawny sekretarz Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. W latach 1990–1997 delegat na kolejne Walne Zebranie Delegatów Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, do 1998 r. członek Zarządu Regionu, delegat na Krajowy Zjazd Delegatów, współautor programu gospodarczego Solidarności. W latach 1997–2001 jeden z doradców Prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka oraz Wojewody Śląskiego Marka Kempskiego. Zmarł 26 grudnia 2008 r.
Źródła:
Archiwa
Archiwum IPN w Katowicach, sygn. akt:
AIPN Ka 0038/1831, t. 1
AIPN Ka 0038/1831, t. 2
AIPN Ka 048/824
Archiwum IPN w Rzeszowie, sygn. akt:
AIPN Rz 56/265
Publikacje
Zeszyty Historyczne Solidarności Śląsko-Dąbrowskiej, Zeszyt 5, Katowice 2000, s. 207–208.
Netografia
http://www.encysol.pl/wiki/Ryszard_Ko%C5%9Bciesza-Kusz%C5%82eyko