Sanitariuszka i łączniczka Armii Krajowej, działaczka NSZZ „Solidarność”, internowana w stanie wojennym, współpracowniczka Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach oraz Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego.
Magdalena Knoll, urodziła się 30 września 1926 r. W latach 1942–1945 była sanitariuszką i łączniczką Okręgu Radomsko-Kieleckiego Armii Krajowej. W latach 1945–1947 zatrudniona w Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego w Gliwicach, jednocześnie uczyła się. W 1947 r. ukończyła Szkołę Handlową w Krakowie. W tym samym roku przeszła do pracy w Instytucie Spawalnictwa w Gliwicach, gdzie pracowała do przejścia na emeryturę w 1983 r. We wrześniu 1980 r. została członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W 1981 r. była współpracowniczką Komisji Samorządowej przy Zarządzie Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”. Brała udział w pracach nad projektem ustawy o samorządach pracowniczych. Po wprowadzeniu stanu wojennego zaangażowała się w zbieranie i dokumentowanie informacji o osobach internowanych, aresztowanych i represjonowanych. 5 marca 1982 r. w jej mieszkaniu przeprowadzono rewizję. Aresztowana, spędziła 72 godziny w areszcie milicyjnym w Gliwicach, skąd przewieziono ją do aresztu Komendy Wojewódzkiej MO w Katowicach, a następnie do Ośrodka Odosobnienia dla Internowanych w Bytomiu-Miechowicach. Zwolniona z internowania 10 lipca 1982 r., powróciła do działalności opozycyjnej. Organizowała zbiórki darów i pieniędzy dla osób represjonowanych i ich rodzin, m.in. współpracując z Prymasowskim Komitetem Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom działającym przy kościele pw. św. Marcina w Warszawie. W latach 1982–1987, razem z Barbarą Kozłowską, współorganizowała spotkania w ramach Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach oraz w kościele pw. św. Antoniego w Rybniku. Po przejściu na emeryturę dorabiała jako sprzedawca sklepie Zjednoczenia Przemysłu Zielarskiego „Herbapol” oraz w salonie optycznym. Inwigilowana przez Służbę Bezpieczeństwa, funkcjonariuszy wydziału V-2 Rejonowego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Gliwicach, w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpracowania kryptonim „Balon”. W jej domu przeprowadzono rewizje i zatrzymywano ją na 48 godzin, m.in 5–7 marca 1984 r. i 7–9 sierpnia 1985 r. W 1987 r. przeniosła się z Gliwic do Katowic. Jako współpracowniczka Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, zbierała informacje z terenu ówczesnego województwa katowickiego i przekazywała je Wojciechowi Maziarskiemu, który prowadził Serwis Informacyjny „Solidarności” oraz był współpracownikiem Wschodnioeuropejskiej Agencji Informacyjnej, dzięki czemu wiadomości z Górnego Śląska można było usłyszeć na falach Głosu Ameryki i Radia Wolna Europa. Przed wyborami parlamentarnymi w 1989 r. została członkiem Komitetu Obywatelskiego w Katowicach i społecznie pomagała w pracach „solidarnościowego” sztabu wyborczego, który mieścił się przy ul. Teatralnej w Katowicach. Do 1991 r. pracowała w Biurze Poselsko-Senatorskim Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego w Gliwicach. Zmarła 5 listopada 2009 r. Jej doczesne szczątki spoczęły na Cmentarzu Lipowym w Gliwicach.