Barbara Kozłowska, urodziła się 3 lipca 1956 r. w Gliwicach. Tutaj uczęszczała do szkoły podstawowej, a następnie kontynuowała edukację w gliwickim IV Liceum Ogólnokształcącym. Należała do Związku Harcerstwa Polskiego. W 1975 r. złożyła egzamin dojrzałości i rozpoczęła studia na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej. Dyplom obroniła dopiero w 1992 r. W latach 1978–1980 studiowała i jednocześnie pracowała jako nauczycielka matematyki w Szkole Podstawowej nr 28 w Gliwicach. W latach 1976–1980 kolportowała pismo Komitetu Obrony Robotników, Komitetu Samoobrony Społecznej KOR „Robotnik”. W tym czasie kontaktowała się m.in. z Adamem Michnikiem i Jackiem Kuroniem. W 1980 r. podjęła pracę w Hucie „1 Maja”, gdzie w sierpniu wzięła udział w strajku. We wrześniu 1980 r. zaangażowała się w powstanie i organizację Niezależnego Zrzeszenia Studentów Politechniki Śląskiej.
Jako przewodnicząca stanęła na czele Komitetu Założycielskiego NZS Politechniki Śląskiej. Uczestniczyła w pierwszym zebraniu przedstawicieli Tymczasowych Komitetów Założycielskich NZS w Warszawie, 22 września 1980 r. Do marca 1981 r. pełniła funkcję prezesa Zarządu NZS Politechniki Śląskiej, a od kwietnia 1981 r. była członkiem Prezydium Krajowej Komisji Koordynacyjnej NZS. W lipcu 1981 r. wyjechała do RFN na zaproszenie niemieckich organizacji studenckich. Od połowy listopada do 13 grudnia 1981 r. przebywała na terenie Politechniki Śląskiej, gdzie brała udział w strajku okupacyjnym. Na początku grudnia 1981 r. została przewodniczącą Komitetu Strajkowego. Po wprowadzeniu stanu wojennego, 13 grudnia 1981 r., została zatrzymana i osadzona w Ośrodku Odosobnienia dla Internowanych w Zabrzu-Zaborzu, skąd następnego dnia przewieziono ją do Aresztu Śledczego w Sosnowcu, gdzie przebywała do 24 stycznia 1982 r. Z Sosnowca przeniesiono ją do Ośrodka Odosobnienia dla Internowanych w Darłówku, a następnie 9 kwietnia 1982 r. do Ośrodka Odosobnienia dla Internowanych w Bytomiu-Miechowicach.
W trakcie internowania była karana dyscyplinarnie, m.in. za śpiewanie pieśni patriotycznych oraz piosenek wyśmiewających władze PRL, a także za nieobecność na apelach oraz kontaktowanie się z osobami spoza ośrodka bez zgody władz więziennych. 1 sierpnia 1982 r. została zwolniona z internowania dzięki staraniom Ligi Kobiet Polskich.
własność B. Kozłowskiej
Po powrocie z internowania zaangażowała się w działalność opozycyjną. Była współzałożycielką i aktywną działaczką Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach. Kolportowała prasę podziemną i wydawnictwa niezależne. Organizowała zbiórki pieniędzy dla rodzin osób represjonowanych, a o represjach informowała Helsińską Fundację Praw Człowieka. Od 1985 r. była związana z Ruchem „Wolność i Pokój”. Od 1986 r. pracowała jako asystentka projektanta w gliwickim „Miastoprojekcie”. Była rozpracowywana przez Służbę Bezpieczeństwa (Wydział III-1 RUSW w Gliwicach) w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpracowania o kryptonim „Akacja”. W 2009 r. została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski , a w 2017 r. Krzyżem Wolności i Solidarności. Mieszka w Warszawie.