Jan Mazurkiewicz urodził się 20 marca 1954 r. w Gliwicach. Ukończył tutejsze Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących. W latach 1969–1977 był zatrudniony na stanowisku mechanika w Zakładzie Remontowym Maszyn Elektrycznych w Gliwicach. Od 1977 do 1985 r. pracował Zakładach Mechanicznych należących do Kombinatu Urządzeń Mechanicznych „Bumar-Łabędy” w Gliwicach. W 1980 r. wstąpił do NSZZ „Solidarność” Zakładów Mechanicznych KUM „Bumar-Łabędy”. W latach 1980–1981 był przewodniczącym związku na Wydziale Galwanicznym i wiceprzewodniczącym Rady Pracowniczej tamże. Współpracował z redakcją Biuletynu Informacyjnego „Nowy Metalowiec”, wydawanego przez Komisję Zakładową NSZZ „Solidarność” Zakładów Mechanicznych KUM „Bumar-Łabędy”, w którym zamieszczane były informacje zakładowe, jak i wiadomości ogólne dotyczące działalności NSZZ „Solidarność” oraz przedruki z innych wydawnictw niezależnych.
W drugiej połowie 1981 r. pismo zmieniło nazwę na „Biuletyn Informacyjny Solidarność BIS”. Po wprowadzeniu stanu wojennego zaangażował się w pomoc rodzinom osób internowanych oraz nawiązał kontakt ze środowiskiem podziemnych struktur związkowych w Zabrzu, m.in. rozprowadzając pismo „Bibuła” wydawane przez Miejski Komitetu Oporu NSZZ „Solidarność” w Zabrzu. W latach 1983–1989 wspólnie z Barbarą Kozłowską organizował cotygodniowe „spotkania czwartkowe”, w ramach Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach, na które sprowadzał prelegentów m.in. z Wrocławia, Krakowa, Poznania i Warszawy i zapewniał im nocleg. Był współorganizatorem, wraz z ojcem Janem Siemińskim oraz księdzem Herbertem Hlubkiem, Dni Kultury Chrześcijańskiej w Gliwicach. Wielokrotnie zatrzymywany do wyjaśnienia i przesłuchiwany przez Służbę Bezpieczeństwa. Z jej inspiracji, za prowadzenie działalności opozycyjnej, został trzykrotnie zwolniony z pracy. W latach 1985–1989 pracował w Zakładzie Robót Górniczych w Gliwicach. W 1987 r. zaangażował się w działalność Śląskiego Klubu Ekologicznego, a rok później, wraz z członkami Ruchu Wolność i Pokój, współorganizował Międzynarodowe Seminarium Ekologiczne „Solidarni Wobec Zagrożenia”, które odbyło się w lutym 1988 roku w Gliwicach. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu, w podzespole ds. ekologii. Był członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Wiosną 1989 r. został pierwszym przewodniczącym Gliwicko-Zabrzańskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Za swoją działalność dwukrotnie wyróżniony nagrodą Fundacji „Polcul”. W 2009 r. został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za działalność opozycyjną. W 2019 r. Prezydent RP Andrzej Duda odznaczył go Krzyżem Wolności i Solidarności. Po 1989 r. prowadził własną działalność oraz parał się dziennikarstwem, m.in. jako redaktor naczelny „Górnośląskiego Tygodnika Regionalnego »Echo«” i zastępca redaktora naczelnego tygodnika miejskiego „Twoje Tychy”. Mieszka w Gliwicach.