Janusz Steinhoff, inżynier-górnik i polityk, organizator struktur NSZZ „Solidarność” na Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej, po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczył w organizacji i prowadzeniu sieci kolportażu prasy podziemnej i wydawnictw bezdebitowych na terenie Gliwic. Współpracownik podziemnej Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego.
Janusz Steinhoff urodził się 24 września 1946 r. w Gliwicach. W marcu 1968 r., będąc na pierwszym roku studiów na Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej, wraz ze starszym bratem, brał udział w demonstracjach studenckich. W 1974 r. ukończył studia na Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej, a 11 lat później uzyskał stopień naukowy doktora na tej uczelni. Specjalizował się w tematyce przeróbki kopalin stałych oraz w górnictwie i ochronie środowiska. W latach 1974–1975 był zatrudniony w Zakładach Konstrukcyjno-Mechanizacyjnych Przemysłu Węglowego w Gliwicach. W 1975 r. został pracownikiem naukowym Wydziału Górniczego Politechniki Śląskiej. Od września 1980 r. organizator struktur NSZZ „Solidarność” na Wydziale Górniczym, następnie był członkiem i zasiadał we władzach wydziałowych związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego zaangażował się w pomoc internowanym i ich rodzinom oraz osobom zwolnionym z pracy. Był współpracownikiem Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Uczestniczył w organizacji i prowadzeniu sieci kolportażu prasy podziemnej i wydawnictw bezdebitowych na terenie Gliwic. Był współpracownikiem redakcji pisma „Regionalny Informator Solidarności Śląsko-Dąbrowskiej RIS”. W 1989 r. wszedł w skład Komisji Uczelnianej NSZZ „Solidarność” Politechniki Śląskiej. W tym samym roku startował, z okręgu wyborczego nr 37 (Gliwice, Pilchowice, Rudziniec, Sośnicowice i Zabrze), w wyborach do Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej X kadencji (tzw. kontraktowego) z ramienia Śląsko-Dąbrowskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Zwyciężył w pierwszej turze. Oddano na niego 110934 (74,15 proc.) ważnych głosów. Był Posłem na Sejm RP I, III i X kadencji. W 1994 r. na trzy lata powrócił do pracy naukowo-dydaktycznej na Politechniki Śląskiej. W latach 1997–2001 minister gospodarki, a od czerwca 2000 r. do października 2001 r. wicepremier w rządzie Jerzego Buzka. W latach 2004–2008 współzałożyciel oraz przewodniczący Partii Centrum. Autor wielu publikacji z zakresu ekonomii, górnictwa i energetyki. W 2005 r. został odznaczony Krzyżem Oficerskim, a w 2017 r. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2014 r. otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności. W 2015 r. przyznano mu honorowe obywatelstwo Gliwic.