Urodził się w Poznaniu 18 sierpnia 1934 r. w rodzinie Władysława i Zofii z d. Wojciechowskiej. Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1959), wcześniej studiował w Gdańsku i Szczecinie. W latach 1952–1956 pracownik Zakładów Naprawczych Maszyn Elektrycznych w Gliwicach. W okresie 1953–1956 członek Związku Młodzieży Polskiej. W październiku 1956 r. uczestnik demonstracji w Gliwicach i Katowicach popierających demokratyzację życia w kraju. Pracownik Zakładów Azotowych w Chorzowie (1956–1959), katowickiego Przedsiębiorstwa Produkcji Pomocniczej (1959–1960), Polskich Odczynników Chemicznych w Gliwicach (1960–1963), Instytutu Chemii Nieorganicznej (1963–1973). W latach 1956–1980 członek Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Chemicznego. W latach 1963–1973 członek Rady Zakładowej w Instytucie Chemii Nieorganicznej, przewodniczący sekcji kultury i oświaty. W latach 1973–1986 pracownik Biura Studiów i Projektów Przemysłu Nieorganicznego „Biprokwas” w Gliwicach. W 1976 r. współautor listu protestacyjnego do Komitetu Zakładowego PZPR w obronie robotników Radomia. Od września 1980 r. związany z Solidarnością, pierwszy przewodniczący NSZZ „Solidarność” w Biurze Studiów i Projektów Przemysłu Nieorganicznego „Biprokwas” w Gliwicach. W sierpniu i we wrześniu 1981 r. delegat na I i II Walny Zjazd Delegatów Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Od 13 grudnia 1981 r. do 1986 r. członek Tymczasowej Komisji Zakładowej w Biprokwasie w Gliwicach. Od 1982 r. współpracownik Regionalnej Komisji Wykonawczej, kolporter pism podziemnych, m.in. „Regionalnego Informatora Solidarności Śląsko-Dąbrowskiej”, uczestnik akcji ulotkowych, organizator zbierania składek na działalność związkową i pomoc represjonowanym. W latach 1983–1987 rozpracowywany przez katowicką Służbę Bezpieczeństwa w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpracowania kryptonim „Klecha”. W latach 1984–1986 przewodniczący Rady Pracowniczej w Biprokwasie w Gliwicach. 6 maja 1986 r. zatrzymany w Gliwicach, przewieziony do Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Katowicach, aresztowany, osadzony w areszcie śledczym w Katowicach. 21 sierpnia 1986 r. zwolniony na mocy amnestii. W wyniku aresztowania z maja 1986 r. zwolniony z pracy. W latach 1986–1989 pracownik Spółdzielni Automatyków „Proster”. Uczestnik spotkań Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach. W 1989 r. zaangażowany w organizowanie spotkań wyborczych i działalność Gliwicko-Zabrzańskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. W grudniu 1989 r. wybrany na prezydenta Gliwic jako kandydat Gliwicko-Zabrzańskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Został tym samym pierwszym w Polsce prezydentem miasta związanym z „Solidarnością” . Od 1990 r. pełnomocnik wojewody katowickiego ds. organizacji urzędu rejonowego, w latach 1991–1998 kierownik wspomnianego urzędu. W latach 1990–1999 był radnym Miasta Gliwice. W 1991 r. był współzałożycielem Partii Chrześcijańskich Demokratów, a następnie został przewodniczącym jej gliwickiego koła. W latach 1998–2002 pełnił funkcję starosty gliwickiego. W okresie 2002–2003 związany z Stronnictwem Konserwatywno-Ludowym – Ruchem Nowej Polski, a od 2004 r. z partią Centrum. Zmarł 30 marca 2014 r. w Gdańsku, został pochowany w Gliwicach. Odznaczony pośmiertnie przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014).
Źródła:
Publikacje
Bogusław Tracz, Gliwice. Biografia miasta,Gliwice 2018, s. 473–474
Netografia
http://www.encysol.pl/wiki/Zbigniew_Pa%C5%84czyk [dostęp: 11 kwietnia 2019]
http://www.samorzadowcy.silesia.org.pl/znajdz-osobe.html?osoba=269 [dostęp: 11 kwietnia 2019]
http://gliwice.naszemiasto.pl/artykul/pogrzeb-zbigniewa-panczyka-wybitny-samorzadowiec,2224530,artgal,t,id,tm.html [dostęp: 11 kwietnia 2019]