Kolporter wydawnictw bezdebitowych przed 1980 r., działacz NSZZ „Solidarność”, zastępca przewodniczącego Prezydium Zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”, internowany w stanie wojennym, od 1983 r. na emigracji.
Stanisław Bury, urodził się 13 marca 1955 r. w Gliwicach-Bojkowie. Studiował prawo na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W trakcie studiów, w latach 1977–1979, pisał artykuły do prasy studenckiej. W 1977 r. zainteresowała się nim Służba Bezpieczeństwa, w związku z kolportażem wśród studentów Uniwersytetu Śląskiego wydawnictw bezdebitowych oraz odbitek listu otwartego prof. Edwarda Lipińskiego do pierwszego sekretarza Komitetu Centralnego PZPR Edwarda Gierka, w którym poddano krytyce politykę partii komunistycznej i system społeczno-gospodarczy obowiązujący w ówczesnej Polsce. Wraz z dwoma innymi gliwiczanami, również studentami Uniwersytetu Śląskiego – Piotrem Dragonem i Markiem Hamerlikiem – w 1977 r. został objęty przez Służbę Bezpieczeństwa kontrolą w ramach Sprawy Operacyjnego Sprawdzenia, której nadano kryptonim „Nowi”. W następnym roku założono nań Sprawę Operacyjnego Sprawdzenia kryptonim „Działacz”, gdyż uznano go za sympatyka Komitetu Samoobrony Społecznej KOR oraz podejrzewano, że „rozpowszechniania idee godzące w politykę społeczno-ekonomiczną PRL”. W 1980 r. zakończył studia i jako magister praw rozpoczął pracę w Zakładach Naprawczych Lokomotyw Elektrycznych w Gliwicach, gdzie był zatrudniony do 1983 r. – z przerwą, kiedy w lipcu 1981 r. został oddelegowany do pracy w Zarządzie Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”. Członkiem związku był od września 1980 r. W lipcu 1981 r. brał udział w I Walnym Zebraniu Delegatów NSZZ „Solidarność” Województwa Katowickiego – podczas drugiej tury obrad wybrany został do Zarządu Regionu. Od połowy sierpnia 1981 r. do wprowadzenia stanu wojennego pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Prezydium Zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”. We wrześniu i w październiku 1981 r., jako delegat, uczestniczył w obydwu turach Pierwszego Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność” w Gdańsku. W dniu wprowadzenia stanu wojennego został zatrzymany i osadzony w areszcie Komendy Wojewódzkiej MO w Katowicach, skąd trafił do Ośrodka Odosobnienia dla Internowanych w Jastrzębiu, następnie do Zakładu Karnego w Strzelcach Opolskich, a stamtąd do Ośrodka Odosobnienia dla Internowanych w Nowym Łupkowie. Zwolniony z internowania 7 lipca 1982 r., pozostał ścisłą pod obserwacją gliwickiej Służby Bezpieczeństwa. Nie przywrócono go do pracy w gliwickich Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego. Bezrobotny, w dalszym ciągu nękany wezwaniami na przesłuchania i zatrzymaniami na 24 i 48 godzin, zdecydował się opuścić Polskę. W połowie marca 1983 r. wyjechał do USA. Od 1988 r. pracuje w przedsiębiorstwie Segate Technology w Minneapolis.