Janusz Moszyński, działacz Niezależnego Zrzeszenia Studentów Politechniki Śląskiej, jednej z założycieli i liderów tej organizacji, redaktor i kolporter wydawnictw niezależnych, internowany w stanie wojennym.
Janusz Moszyński urodził się 17 maja 1956 r. w Siemianowicach Śląskich, od wczesnego dzieciństwa związany z Gliwicami. Uczęszczał do tutejszej Szkoły Podstawowej nr 9, a następnie do Liceum Ogólnokształcącego nr 4, gdzie złożył egzamin dojrzałości. W 1975 r. rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej. We wrześniu 1980 r. wraz z Barbarą Kozłowską i Ewą Kiptą znalazł się w grupie, która zainicjowała powstanie Niezależnego Zrzeszenia Studentów (NZS) Politechniki Śląskiej. Był sekretarzem Tymczasowego Komitetu Założycielskiego NZS Politechniki Śląskiej oraz członkiem redakcji „Informacji” – pisma NZS Politechniki Śląskiej, które ukazywało się od października 1980 r. do listopada 1981 r. Od października 1980 do lutego 1981 r. członek Rady Nadzorczej Zarządu Uczelnianego NZS Politechniki Śląskiej (tzw. Konwentu). Współorganizował spotkania środowiska studenckiego Politechniki Śląskiej z działaczami opozycji, m.in. z Adamem Michnikiem i Jackiem Kuroniem. W listopadzie 1981 r. został zatrudniony w Biurze Projektowo-Badawczym Budownictwa Ogólnego „Miastoprojekt” Gliwice. Po wprowadzeniu stanu wojennego, 13 grudnia 1981 r., zatrzymany do wyjaśnienia. Uczestniczył w demonstracji ulicznej 3 maja 1982 r. pod pomnikiem Adama Mickiewicza w Gliwicach. Internowany 6 maja 1981 r., na podstawie decyzji o internowaniu wydanej dzień wcześniej, ponieważ „pozostając na wolności nie przestrzega porządku prawnego i podejmuje działania mogące wywołać niepokój społeczny”. Przebywał w ośrodku odosobnienia dla internowanych w Zabrzu-Zaborzu, a od 18 maja 1982 r. w ośrodku odosobnienia dla internowanych w Uhercach. Zwolniony z internowania 24 lipca 1982 r. Po powrocie do Gliwic zaangażował się w działania opozycyjne, uczestniczył w imprezach organizowanych w ramach Duszpasterstwa Ludzi Pracy prowadzonego przez o. Jana Siemińskiego w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego. Rozpracowywany przez Służbę Bezpieczeństwa w ramach Sprawy Obiektowej krypt. „Samodzielni”, założonej na NZS Politechniki Śląskiej, której celem była „operacyjna kontrola” działalności NZS, niedopuszczenie do realizacji „celów niezgodnych z zasadami ustrojowymi i linią polityczną partii”, eliminowanie ze składu „osób znanych z wrogiej działalności oraz mających powiązania z KSS-KOR i innymi ugrupowaniami antysocjalistycznymi”, a także ujawnienie i likwidacja zagrożeń wynikających z „wrogich inicjatyw politycznych” podejmowanych przez NZS. Uznany za „element podejrzany”, ponieważ był „ideologicznym przywódcą NZS-u Politechniki Śląskiej” i wykazywał „postawę wrogą politycznie”. W 1989 r. wszedł w skład Gliwicko-Zabrzańskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. W latach 1990–1991 i 1998–2006 zastępca prezydenta Gliwic. Od 1990 do 2002 r. członek Rady Miasta Gliwice. W 2006 r. uzyskał mandat radnego sejmiku śląskiego. W latach 2006–2008 marszałek województwa śląskiego. Od października 2019 r. do stycznia 2020 r. pełnił funkcję prezydenta Gliwic. W 2012 r. został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności.