Po 13 grudnia 1981 r. salki przy kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego stały się przystanią dla działaczy zdelegalizowanej „Solidarności”. Już w pierwszych dniach po wprowadzeniu stanu wojennego o. Jan Siemiński zorganizował pomoc – materialną i duchową – dla internowanych i ich rodzin.
Z jego inicjatywy powstała grupa charytatywna, której członkowie przeprowadzali zbiórki pieniędzy i wszelkich datków, początkowo przede wszystkim dla internowanych i ich najbliższych, a z czasem dla wszystkich potrzebujących. W pierwszych miesiącach 1982 r. do grona osób, które regularnie spotykały się w zaciszu gliwickiej siedziby ojców redemptorystów, dołączyli zwalniani z więzień i ośrodków internowania, a cotygodniowe spotkania otrzymały nazwę Medytacji dla Pracujących. Był to zalążek późniejszego Duszpasterstwa Ludzi Pracy.
Działające pod przewodnictwem o. Jana Siemińskiego gliwickie Duszpasterstwo Ludzi Pracy stało się prężną, niezależną instytucją, w której oprócz posługi duszpasterskiej realizowano szereg inicjatyw społecznych, politycznych i kulturalnych.
O. Jan Siemiński był koordynatorem większości działań, organizował pomoc materialną, zachęcał do trwania w nadziei i wspierał wszystkich modlitwą. Osobiście przewodniczył słynnym czwartkowym Mszom za Ojczyznę, po których często odbywały się spotkania z ludźmi kultury, artystami, działaczami opozycji. Lista osób, która odwiedziła w latach 80. kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach, jest doprawdy imponująca. Wśród goszczących z wykładami znaleźli się m.in. Adam Michnik, Jacek Kuroń, Tadeusz Mazowiecki, Bronisław Geremek, Stefan Bratkowski, Leszek Moczulski, Stefan Kisielewski, Ryszard Bugaj, ks. Henryk Jankowski i wielu innych pierwszoplanowych działaczy opozycji.
zbiory Muzeum w Gliwicach
Oprócz nich w spotkaniach uczestniczyli naukowcy, artyści, literaci, duszpasterze z sąsiednich i zaprzyjaźnionych parafii z całego kraju. Współorganizatorami tych spotkań byli m.in. Jadwiga Rudnicka i Jan Mazurkiewicz. Przy kościele organizowano również wystawy, na które przybywali licznie nie tylko gliwiczanie, ale również mieszkańcy innych miast Górnego Śląska. Prezentowano zdjęcia z pielgrzymek papieskich; odbywały się wernisaże artystów, plastyków, fotografów; organizowano wystawy poświęcone bestialsko zamordowanemu ks. Jerzemu Popiełuszce, zbrodni katyńskiej czy wileńskiej Armii Krajowej. Autorem aranżacji wielu z nich był Zbigniew Siemaszko, któremu pomagał Józef Pasiecznik. Działalności duszpasterstwa pilnie przyglądali się funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa, a rozpracowaniu tego środowiska nadano kryptonim operacyjny „Krypta”.
Od 1983 r. o. Siemiński pomagał w organizowaniu corocznych Dni Kultury Chrześcijańskiej w Gliwicach, które w następnych latach objęły swym zasięgiem większość świątyń w mieście, dzięki czemu lokalne kościoły gościły najwybitniejszych przedstawicieli środowisk twórczych z całego kraju. Przez całe lata 80. z inicjatywy o. Siemińskiego organizowano pielgrzymki do miejsc kultu religijnego i pamięci narodowej. W 1987 r. w gliwickim kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego odbyło się pierwsze w regionie seminarium ekologiczne, które zgromadziło ponad dwustu działaczy okolicznych ruchów, w tym liczną delegację z Czechosłowacji. W trakcie obrad podnoszono m.in. problemy ekologicznej degradacji terenów uprzemysłowionych.
Zaproszenie na Seminarium Ekologiczne: Solidarni wobec zagrożenia…,
własność B. Kozłowskiej
Latem 1988 r. o. Siemiński zaangażował się w pomoc górnikom strajkującym w Piekarach Śląskich i Jastrzębiu-Zdroju. 20 kwietnia 1989 r. w salce parafialnej przy kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego ukonstytuował się Gliwicko-Zabrzański Komitet Obywatelski „Solidarność”. W dużej mierze tworzyli go członkowie gliwickiego Duszpasterstwa Ludzi Pracy, którzy czynnie zaangażowali się w wybory z czerwca 1989 r. Wraz z ustanowieniem diecezji gliwickiej w 1993 r. o. Jan Siemiński został Duszpasterzem Ludzi Pracy całego dekanatu gliwickiego.