Jeden z organizatorów i działaczy NSZZ „Solidarność” Gliwickiego Przedsiębiorstwa Urządzeń Transportowych ZREMB, internowany w stanie wojennym, współpracownik gliwickiego Duszpasterstwa Ludzi Pracy.

Paweł Pyrchała, ksiądz katolicki, po wprowadzeniu stanu wojennego kapelan internowanych w ośrodku odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu, organizował pomoc charytatywną dla mieszkańców Zabrza, Bytomia i Gliwic, współorganizator Dni (Tygodni) Kultury Chrześcijańskiej w Gliwicach w 1984 i 1985 roku.

Pyrchała Paweł urodził się 12 sierpnia 1932 roku w Dortmundzie w rodzinie górniczej. Jego ojciec Dominik przyjechał do Zagłębia Ruhry za pracą, matka Anna pochodziła z Westfalii. Kiedy w 1943 roku coraz częstsze naloty alianckie na Dortmund zagrażały życiu mieszkańców, rodzice wysłali go do rodziny w Skrzyszowie na Górnym Śląsku. W 1952 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Śląska Opolskiego w Nysie, które ukończył w 1957 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 czerwca 1957 roku. W latach 1957–1963 był wikariuszem i kapelanem szpitalnym w parafii św. Barbary w Bytomiu. W 1963 roku otrzymał nominację na proboszcza parafii Ducha Świętego w Zabrzu, którą to funkcję formalnie sprawował dopiero od 1971 roku, gdyż wcześniej władze nie wydały zgody na objęcie przez niego probostwa. Od marca 1976 do sierpnia 2005 roku był proboszczem parafii św. Józefa w Zabrzu. Po wprowadzeniu stanu wojennego był organizatorem ośrodka pomocy charytatywnej dla mieszkańców Zabrza, Bytomia, Gliwic i okolic oraz oddziału Komitetu Pomocy Internowanym, Uwięzionym i ich Rodzinom przy parafii św. Józefa. Sprawował opiekę duszpasterską w ośrodku odosobnienia dla internowanych w Zabrzu-Zaborzu, gdzie przebywali m.in. internowani z Gliwic. Pośredniczył w korespondencji osadzonych w ośrodku ze światem zewnętrznym oraz przekazywał informacje na ich temat do Kurii Diecezjalnej w Opolu i do Episkopatu. W roku 1984 i 1985 był współorganizatorem Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Gliwicach. W diecezji opolskiej w latach 1976-1992 był diecezjalnym duszpasterzem młodzieży żeńskiej i dziekanem rejonowym rejonu gliwickiego, kierował także diecezjalnym referatem duszpasterskim. W 1992 roku został dyrektorem wydziału duszpasterskiego nowo utworzonej diecezji gliwickiej. W 1983 roku otrzymał tytuł prałata, a w 1993 roku godność infułata. W sierpniu 2005 roku przeszedł na emeryturę. Jest autorem, współautorem i redaktorem książek poświęconych dziejom Kościoła katolickiego na Górnym Śląsku, przede wszystkim kapłanom, którzy pozostali wierni Chrystusowi w konfrontacji z totalitarnymi systemami: pogańskim nazizmem i ateistycznym komunizmem. Mieszka w Zabrzu.